Od Twoich decyzji zależy czy powstanie eksplozja
ATEX często przedstawiany jest jako coś abstrakcyjnie technicznego – zapisanego w normach, dyrektywach i instrukcjach. Niezależnego od naszych decyzji, poza naszą wolą i sprawczością.
Tak naprawdę jednak chodzi o coś znacznie bardziej banalnego: o zapobieganie sytuacjom, w których pył i iskry mogą przekształcić się w eksplozję. Wybuch to tak samo konkretne zagrożenie, jak upadek z drabiny, oparzenie chemiczne czy skaleczenia na linii produkcyjnej. Początek takich konsekwencji zaczyna się zupełnie gdzie indziej. Zaczyna się od decyzji człowieka.
Zaczyna się od Ciebie
To Ty sięgasz po sprzęt. To Ty musisz wiedzieć, czy masz do czynienia ze strefą ATEX. To Ty naciskasz przycisk startu. I to również Ty poniesiesz konsekwencje, jeśli coś pójdzie nie tak – niezależnie od tego, jaką dokumentacje, ile instrukcji i oznaczeń CE ma urządzenie, z którego korzystasz.
Dlatego w certyfikacji ATEX nie chodzi tylko o posiadanie dokumentacji potwierdzającej przestrzeganie przepisów. To przede wszystkim codzienne decyzje, które podejmujesz. To pytanie, czy używasz odpowiedniego do strefy odkurzacza. Czy wiesz, gdzie gromadzi się pył. Czy czyścisz sprzęt wystarczająco często. I czy w ogóle ktokolwiek rozumie, co oznacza Strefa 22, nie w teorii, lecz w praktyce.
Odpowiedzialności za ATEX nie można przerzucić na jedną osobę lub dział. To kwestia czujności i zaangażowania zarówno kierownictwa, jak i pracowników, począwszy od codziennej obsługi aż po najwyższy poziom odpowiedzialności po stronie pracodawcy czy zarządu. Choć ostateczny obowiązek przestrzegania przepisów spoczywa na pracodawcy, kluczowe jest, aby każdy w organizacji rozumiał znaczenie stref ATEX i wiedział, w jaki sposób jego własne działania mogą wpływać na bezpieczeństwo.
To może sie skończyć źle, i dlaczego same strefy nie zapewnią Ci ochrony
„Spokojnie – to tylko Strefa 22.” To zdanie już wielokrotnie padło w halach produkcyjnych. Ale Strefa 22 nie oznacza, że fałszywego uspokojenia.To ostrzeżenie.
Zagrożenie wybuchem nie pojawia się wyłącznie w sytuacjach skrajnych. Występuje wtedy, gdy spotkają się trzy zupełnie zwyczajne elementy:
- Substancja palna – np. drobny pył mączny, cukier, pył tworzyw sztucznych czy skrobia. Nie musi pokrywać całego pomieszczenia. Cienka warstwa, mniejsza niż 1 mm, zgromadzona w rogu, może wystarczyć.
- Tlen – i nie chodzi o nic szczególnego. Zwykłe powietrze atmosferyczne, zawierające 21% tlenu – to samo, którym właśnie oddychasz – zupełnie wystarczy. Nie trzeba żadnych dodatkowych źródeł. Sama obecność powietrza stanowi czynnik ryzyka.
- Źródło zapłonu – może to być gorąca powierzchnia, elektryczność statyczna, iskra z narzędzia, przegrzewający się silnik albo coś tak banalnego jak wtyczka czy telefon komórkowy.
Kiedy te trzy czynniki się spotkają, może dojść do eksplozji. I takie zdarzenia mają miejsce – w Danii, w Polsce i w każdym innym kraju. W codziennej eksploatacji.
Nie potrzeba dramatycznych błędów: wystarczy odkurzacz bez prawidłowego uziemienia, przewód o zbyt dużej rezystancji czy silnik stojący w kącie, w którym rzadko przeprowadza się czyszczenie. To jest wystarczające zagrożenie.
Strefy są pomocą, a nie gwarancją. Wiele wypadków zdarza się właśnie poza oficjalnie wyznaczonymi strefami – albo w takich, które nie były aktualizowane od czasu budowy zakładu.
Strefy ATEX są wynikiem oceny ryzyka i wskazują obszary, w których może wystąpić atmosfera wybuchowa. Ich celem jest zilustrowanie poziomu zagrożenia wybuchem na podstawie prawdopodobieństwa, wystapienia zapłonu. Trzeba jednak jasno podkreślić: same strefy nie chronią. Stanowią jedynie fundament do wdrożenia odpowiednich środków bezpieczeństwa.
Mity, w które wciąż wielu wierzy
ATEX to obszar, w którym półprawdy potrafią funkcjonować przez długie lata.
Nie dlatego, że ktoś chce świadomie wprowadzać w błąd, lecz dlatego, że system jest złożony, a codzienność wymaga podejumowania szybkich decyzji na bieząco.
Poniżej przedstawiamy kilka z najbardziej rozpowszechnionych mitów – oraz wyjaśnienie, dlaczego są niebezpieczne:
„Jeśli urządzenie ma oznakowanie CE, mogę używać go w danej strefie”
Nie. Znak CE oznacza, że producent deklaruje zgodność z określonymi wymaganiami, ale nie mówi nic o tym, czy dane urządzenie rzeczywiście jest dopuszczone do pracy w konkretnej strefie ATEX. To wymaga odpowiedniej dokumentacji, a w wielu przypadkach również oceny jednostki notyfikowanej.
„Strefa 22 nie jest groźna – to przecież tylko pył”
Pył wybucha. Szczególnie pył organiczny: mąka, cukier, zboże, tworzywa sztuczne, farby proszkowe, drewno. A Strefa 22 obejmuje obszary, w których może pojawić się atmosfera wybuchowa, nie takie, gdzie występuje ona stale. To właśnie ta nieprzewidywalność stanowi największe zagrożenie.
„Nasze urządzenia są nowe, więc są „bezpieczne”
Nowe urządzenie może być zupełnie nieodpowiednie. Spotykaliśmy przypadki fabrycznie nowych odkurzaczy z plastikowymi kołami i bez uziemienia, używanych w strefach ATEX ,co stanowi oczywiste ryzyko bezpieczeństwa.
Co więcej, fakt, że niektórzy producenci naklejają na maszynie etykietę „ACD”, nie oznacza oficjalnej certyfikacji ATEX. ACD to jedynie klasyfikacja IEC, wskazująca, że odkurzacz został zaprojektowany do pracy z palnym pyłem w obszarach bez klasyfikacji strefowej.
Jeśli potrzebujesz udokumentowanego bezpieczeństwa dla Strefy 20, konieczne jest pełne świadectwo ATEX od jednostki notyfikowanej, zgodnie z normą EN 17348.
„To sprawa działu BHP”
Ty również jesteś częścią środowiska pracy. A odpowiedzialności ATEX nie da się przerzucić na innych, jeśli to Ty trzymasz w ręku wąż lub wybierasz dostawcę.
Mity wciąż funkcjonują – i dlatego błędy powtarzają się raz po raz.
Błędy, których można uniknąć, jeśli nie dasz uspić się rutynie i wymagasz odpowiednich od urządzeń certyfikacji.
Czym jest strefa ATEX i jak możesz samodzielnie ją ograniczyć
Wielu osobom wydaje się, że strefa ATEX to konkretne pomieszczenie. Sala, do której się wchodzi. Ale to nieprawda. Strefa ATEX to obszar ryzyka, a nie wyznaczony fragment na planie hali.
Strefę wyznacza się tam, gdzie – zgodnie z oceną ryzyka – może pojawić się atmosfera wybuchowa. Jej rozmiar może być bardzo różny i w praktyce obejmować zaledwie metr wokół otworu czy wentylacji, w zależności od zasięgu rozprzestrzeniania się i czasu utrzymywania pyłu lub gazu.
Najważniejsze sposoby, dzięki którym sam możesz zmniejszyć strefę zagrożenia:
- Wentylacja – sprawna ekstrakcja i wymiana powietrza usuwa pył zanim zdąży się nagromadzić.
- Systemy zamknięte – szczelne i obudowane urządzenia procesowe nie wypuszczają materiału na zewnątrz – a wtedy strefa zanika.
- Porządek – pył na półkach, belkach czy korytach kablowych bywa najbardziej niebezpieczny. Usuń go, a eliminujesz materiał palny.
- Odkurzacze – korzystaj wyłącznie ze sprzętu o właściwej klasyfikacji i przewodności. To zmniejsza ryzyko i ogranicza zasięg strefy.
- Regularne czyszczenie – nie tylko w piątek po pracy, ale jako stały element procesu produkcyjnego.
- Zachowania – żadnego szlifowania, zamiatania, prac gorących czy wiercenia w obszarach z pyłem, chyba że zostało to ocenione i odpowiednio zabezpieczone.
- Elektryczność statyczna – w strefach z palnym pyłem wyładowania elektrostatyczne lub zwarcia mogą być katastrofalne. Ogranicz ryzyko: żadnych telefonów ani innego sprzętu elektrycznego/elektronicznego, o ile nie posiadają certyfikacji ATEX/Ex dla danej strefy. Dotyczy to również Twojego obuwia.
Najważniejsze? To wszystko możesz zrobić samodzielnie. Nie potrzebujesz zewnętrznego konsultanta, aby posprzątać, odkurzyć, przewietrzyć czy wziąć odpowiedzialność. Wręcz przeciwnie – to właśnie osobista odpowiedzialność i codzienne decyzje rozstrzygają, czy środowisko pracy jest bezpieczne, czy też pozostaje strefą ryzyka, która tylko czeka.tage ansvar. Tværtimod. Det er netop det personlige ansvar og daglige valg, som gør forskellen mellem et sikkert miljø – og en zone, der ligger og venter.
Jak rozpoznać niewłaściwy sprzęt – nawet jeśli ma oznakowanie CE
Odkurzacz wygląda jak odkurzacz. Wąż przemysłowy wygląda jak wąż przemysłowy. I często dopiero wtedy, gdy dojdzie do awarii, okazuje się, że urządzenie w ogóle nie było dopuszczone do pracy w atmosferze zagrożonej wybuchem.
Tymczasem można nauczyć się odróżniać sprzęt właściwy od niewłaściwego – i to bez bycia ekspertem.
Na co zwrócić uwagę?
CE to za mało
Oznakowanie CE oznacza jedynie, że producent deklaruje zgodność z określonymi dyrektywami. Nie mówi jednak nic o tym, z jakimi dyrektywami ani w jaki sposób tę zgodność osiągnięto.
Sprzęt przeznaczony do pracy w strefach ATEX wymaga osobnego oznakowania ATEX oraz pełnej dokumentacji potwierdzającej dopuszczenie do użytku.
Szukaj oznakowania ATEX – i naucz się je rozumieć
Prawidłowo oznakowane urządzenie ATEX może mieć na przykład następujące oznaczenie:
CE 0051 II 2D Ex h IIIC T135°C Db
Co to oznacza?
- CE 0051 – oznakowanie CE wraz z numerem niezależnego instytutu badawczego, tzw. organ certyfikujący. W tym przypadku 0051 to IMQ, jednostka najczęściej stosowana przez firmę Delfin. Jeśli znak CE widnieje bez numeru NB, mamy do czynienia z samocertyfikacją – co jest dopuszczalne wyłącznie dla urządzeń kategorii 3 (najczęściej stosowanych w Strefie 22).
- II – urządzenie niemające zastosowania w górnictwie.
- 2D – dopuszczone do pracy w Strefie 21 (D = Dust, pył).
- Ex h – zasada ochrony dla urządzeń nieelektrycznych (ISO 80079-36/-37). Sprzęt jest skonstruowany tak, aby potencjalne źródła zapłonu nie mogły powstać w normalnej pracy ani w przypadku typowej usterki. Stosowane np. w elementach mechanicznych, pompach czy częściach wentylacyjnych bez obwodów elektrycznych. Dla odkurzaczy elektrycznych używa się zwykle Ex t (tb/tc) – ochrona poprzez obudowę.
- IIIC – urządzenie odpowiednie do pracy z pyłem przewodzącym (np. grafit, aluminium).
- T135°C – maksymalna temperatura powierzchni.
- Db – Equipment Protection Level (EPL) dla Strefy 21.
- Da = Strefa 20
- Db = Strefa 21
- Dc = Strefa 22
EPL określa poziom bezpieczeństwa: Da = najwyższy, Db = średni, Dc = najniższy.
Uwaga: jeśli urządzenie jest certyfikowane przez niezależną jednostkę, Organ certyfikujący, musi to być potwierdzone czterocyfrowym numerem za oznaczeniem CE.
Numer NB potwierdza, że jednostka notyfikowana brała udział w ocenie zgodności, np. poprzez weryfikację produktu lub systemu zarządzania jakością produkcji. Brak numeru NB może oznaczać samocertyfikację, co zwykle jest dopuszczalne wyłącznie dla urządzeń kategorii 3 (Strefa 22).
Przykłady:
- Delfin: CE 0051 (IMQ)
- Tiger-Vac: CE 0081 (LCIE Bureau Veritas)
- Depureco: niektóre modele CE 0080 (INERIS), inne – samocertyfikowane, bez numeru NB.
Jeśli odkurzacz oznaczony jest wyłącznie „CE” i „ACD”, bez rozszerzonej dokumentacji ATEX, nie jest certyfikowany ATEX i nie może być stosowany do zbierania materiałów palnych w strefach zagrożonych wybuchem.
Czy sprzęt został przetestowany przez jednostkę notyfikowaną?
Podczas zasysania palnego pyłu w odkurzaczu zawsze tworzy się wewnętrzna Strefa 20 – niezależnie od miejsca instalacji.
Strefa 20 występuje zazwyczaj wewnątrz urządzeń, takich jak silosy, przenośniki ślimakowe, odkurzacze itp., gdzie atmosfera wybuchowa może występować stale lub często. Ta strefa wymaga, aby zarówno urządzenia elektryczne, jak i nieelektryczne posiadały certyfikację jednostki notyfikowanej, np. IMQ lub TÜV.
Strefa 21 na zewnątrz wymaga tego samego. Tylko w przypadku Strefy 22 (zewnętrznej) w niektórych sytuacjach dopuszczalna jest samocertyfikacja.
Częsty błąd: Odkurzacz może być dopuszczony do pracy w Strefie 22. Jednak jeśli zasysa palny pył, tworzy się wewnętrzna Strefa 20, a to już wymaga certyfikacji jednostki notyfikowanej.
Wiele firm używa więc odkurzaczy ACD w sytuacjach, w których wymagany jest sprzęt z udokumentowaną certyfikacją dla Strefy 20. Tymczasem ACD nie jest oficjalnym certyfikatem ATEX i nie zastępuje pełnego świadectwa ATEX od Organu certyfikującego, w sytuacji gdy wymagane jest potwierdzone bezpieczeństwo dla Strefy 20.
Węże i złącza – niedoceniane słabe punkty
Węże i złącza mogą stanowić krytyczne zagrożenie, jeśli nie odprowadzają ładunków elektrostatycznych.
Zgodnie z EN 60079-32-2 cała konstrukcja odkurzacza – rama, obudowa silnika, koła itd. – musi mieć łączną rezystancję uziemienia ≤ 10⁶ Ω.
Z kolei zgodnie z EN 17348:2022 elementy mające bezpośredni kontakt ze strumieniem pyłu – np. węże, uszczelki i filtry – powinny mieć rezystancję < 10⁸ Ω.
Węże o zbyt dużej rezystancji, plastikowe złącza bez odprowadzenia ładunku, czy metalowe części bez wyrównania potencjału, mogą gromadzić ładunek elektrostatyczny. Takie źródła zapłonu są niewidoczne, ale śmiertelnie groźne.
Krótko mówiąc:
jeśli nie możesz udokumentować, że wymagania zostały spełnione, nie masz dowodu, że sprzęt wolno stosować w strefach ATEX, wtedy odpowiedzialność spada na Ciebie – nie na dostawcę.
Odpowiedzialność, o której nikt Ci nie powiedział
Wielu pracowników przemysłu nigdy nie przeszło szkolenia ATEX, a ci, którzy je odbyli, często pamiętają z niego niewiele. Dyrektywy i normy to ciężki materiał, a jeśli nie są częścią codziennej rutyny, łatwo odchodzą w zapomnienie. Ale gdy trzymasz w ręku wąż, naciskasz przycisk albo zamawiasz kolejną maszynę, odpowiedzialność nadal spoczywa na Tobie, nawet jeśli nikt nie powiedział tego wprost.
ATEX to nie jest wyłącznie kwestia dla specjalistów ds. bezpieczeństwa czy doradców technicznych.
To część Twojej codzienności, jeśli:
- pracujesz w obszarach z pyłem, oparami lub proszkiem,
- wybierasz lub używasz urządzenia elektryczne i mechaniczne,
- odpowiadasz za eksploatację, konserwację lub zakupy,
- wykonujesz prace związane z czyszczeniem, wentylacją lub serwisem.
Wiele wypadków zdarza się dlatego, że nikt nie poczuł się odpowiedzialny by sie przed nimi zabezpieczyć. Również dlatego, że każdy zakładał, iż „ktoś inny” nad tym panuje.
Ale „kogoś innego” nie ma. Jesteś Ty i Twoja decyzja w danej sytuacji.
A teraz dobra wiadomość: nie musisz być ekspertem. Musisz tylko wiedzieć, kiedy się zastanowić nad tym co robisz i zadać pytanie:
- Czy bezpiecznie jest to po prostu posprzątać?
- Czy to urządzenie może być używane właśnie tutaj?
- Czy ma certyfikację?
- Czy istnieje ryzyko nagromadzenia pyłu?
Jak sobie poradzić bez utonięcia w dyrektywach
Może się to wydawać przytłaczające: paragrafy, oznaczenia, normy, pojęcia. ATEX może sprawiać wrażenie dżungli. Ale wcale nie musi tak być. Nie musisz znać całej książki przepisów na pamięć. Musisz jedynie wiedzieć, w jakim miejscu się znajdujesz i co sam możesz zrobić. A co najlepsze: nie musisz czekać, możesz zacząć już dziś.
Oto prosta 8-etapowa ścieżka, jak zacząć – bez kompromisów w zakresie bezpieczeństwa czy prawa:
- Zacznij od materiału
Sprawdź kartę charakterystyki produktu, z którym pracujecie. Jest tam informacja, że jest palny? Potencjalnie wybuchowy? Jeśli masz wątpliwości – skontaktuj się z producentem. Często mogą wskazać, jaką strefę ATEX dany produkt zwykle tworzy. A jeśli nie potrafią, prześlij nam swoją kartę produktu, chętnie pomożemy. - Oceń ilość i częstotliwość
Ile pyłu widzisz? Jak często się pojawia? Czy jest obecny stale (np. przy opróżnianiu lub mieszaniu), czy tylko sporadycznie? Ma to kluczowe znaczenie dla potencjalnej klasyfikacji strefy ATEX. Według EN 60079-10-2 (Aneks A, wytyczne) typowe czasy w roku wyglądają następująco:- Strefa 20 = > 1000 godzin
- Strefa 21 = 10–1000 godzin
- Strefa 22 = < 10 godzin
Źródło: EN 60079-10-2:2015, Aneks A.3 - Zlokalizuj fizycznie pył
Przejdź się po obiekcie. Gdzie się osadza? Gdzie wydobywa się na zewnątrz? Rób zdjęcia i notatki, będą potrzebne później jako dokumentacja i przy tworzeniu mapy stref. - Znajdź sposoby ograniczenia emisji
Czy możesz obudować proces? Ulepszyć wentylację? Przenieść obsługę materiałów? Niewielkie zmiany mogą ograniczyć lub całkowicie wyeliminować potrzebę wyznaczania stref. Uwaga: nieprawidłowa lub zbyt intensywna wentylacja może spowodować rozprzestrzenianie się pyłu na inne obszary i w ten sposób powiększyć strefę.
Źródło: EN 1127-1:2019, sekcje 6.4.2–6.4.3 - Wstrzymaj się ze sprzątaniem i zaplanuj je mądrze
Nie używaj mioteł, szmat ani sprężonego powietrza, tylko wzbijają pył i zwiększają ryzyko. Nie stosuj też zwykłych odkurzaczy w obszarach, gdzie może występować pył wybuchowy. Zaplanuj sprzątanie dopiero wtedy, gdy masz jasność co do stref i właściwego sprzętu. - Wykonaj wstępną ocenę typu strefy
Gdy znasz już materiał, ilość i częstotliwość, możesz przygotować wstępną ocenę – jak w punkcie 2. Nie jest to klasyfikacja ostateczna, ale solidny punkt wyjścia. - Kiedy znasz strefę – wybierz odpowiedni sprzęt
Dopiero wtedy ma sens dobór odkurzacza ATEX, urządzeń filtracyjnych czy innego wyposażenia. Korzystaj aktywnie z klasyfikacji – i bądź krytyczny wobec oznaczeń CE bez dokumentacji. - Strefy ATEX nie są wieczne, kontroluj je
Po zoptymalizowaniu procesów i sprzątaniu oceń sytuację na nowo. Strefy ATEX nie są statyczne, wymagają regularnej rewizji. Pamiętaj też, że Strefa 21 często oznacza występowanie Strefy 22 na jej obrzeżach. Znaj granice i dokumentuj je.
Krótko mówiąc:
- Możesz działać. Możesz dokumentować. Możesz usprawniać.
- To, co zrobisz teraz, może uchronić firmę przed zagrożeniami i kosztownymi konsultacjami.
- A co najważniejsze: to jest dozwolone. To jest odpowiedzialne. I od tego zacznij.
Jesteś prawie u celu – teraz brakuje dokumentacji i oznaczeń
Jeśli dotarłeś do tego etapu, to znaczy, że zrozumiałeś ryzyko, wziąłeś odpowiedzialność i zacząłeś działać. To czyni Cię stroną aktwyna procesu, a nie tylko kimś, kto liczy, że „ktoś inny” się tym zajmie.
Teraz pozostały Ci już tylko ostatnie kroki: dokumentacja i oznaczenie stref.
Dokumentacja – tego wymaga prawo
stnieją różnice w sposobie prowadzenia dokumentacji ATEX w Danii i w Polsce – ale wspólne dla obu krajów jest to, że dokumentacja musi być pisemna, realistyczna i dostosowana do rzeczywistych warunków.
W Danii
Warunki ATEX muszą być ujęte w ocenie ryzyka zawodowego (APV) przedsiębiorstwa. Może ona być opracowana także jako odrębna ocena ryzyka ATEX (ATEX-APV).Jeśli istnieje ryzyko wybuchu, należy sporządzić dokument zabezpieczenia przed wybuchem (ESD), obejmujący:
- mapę stref,
- ocenę ryzyka,
- dokumentację zastosowanego sprzętu.
Nie ma obowiązku zlecania tego na zewnątrz – kluczowe jest, aby dokument istniał i realistycznie odzwierciedlał warunki.
Podstawę prawną stanowi Rozporządzenie nr 268 z 2005 r
W Polsce:
Przedsiębiorstwa muszą sporządzić Dokument Zabezpieczenia Przed Wybuchem (DZPW), jeśli istnieje możliwość wystąpienia zagrożenia wybuchem. Dokument DZPW powinien zawierać:
Dokumentacja jest wymagana na podstawie Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 8 lipca 2010 r.
Przechowuje się ją wewnętrznie, jednak może być skontrolowana przez Państwową Inspekcję Pracy lub organy ochrony przeciwpożarowej.
Uczyń strefy widocznymi – i bezpiecznymi
Kiedy już zdefiniujesz, gdzie znajdują się strefy, spraw, aby były widoczne i zrozumiałe dla wszystkich. To nie tylko kwestia przepisów, to przede wszystkim kwestia prewencji:
Oznacz strefy wyraźnie na podłodze i ścianach (np. kodem kolorystycznym, taśmą, tabliczką lub linkiem QR do mapy stref)
Umieść tablice informacyjne: czego nie wolno robić w strefie?
Przykłady:
- zakaz prac gorących (szlifowanie, spawanie),
- zakaz stosowania narzędzi mogących wywołać iskrę,
- zakaz używania telefonów komórkowych,
- wyłącznie obuwie i sprzęt z odpowiednimi certyfikatami.
Poinformuj współpracowników i dostawców: muszą znać lokalizację stref i obowiązujące w nich zasady.
To wcale nie musi być kosztowne. Ale pokazuje, że rozumiesz powagę sytuacji – i tworzysz środowisko, w którym ATEX nie jest zagrożeniem, lecz naturalnym elementem kultury bezpieczeństwa.
Potrzebujesz konkretnej wskazówki?
Każdego tygodnia pomagamy firmom w:
- zrozumieniu i wyznaczeniu granic stref,
- doborze właściwego sprzętu do rodzaju pyłu i strefy,
- unikaniu pułapek związanych z oznakowaniem i mitami,
- przygotowaniu dokumentacji oraz planu bezpiecznej eksploatacji zgodnej z ATEX
Nie wykonujemy formalnej klasyfikacji stref, ale pomagamy Ci wziąć odpowiedzialność i uzyskać pełen obraz sytuacji, zanim zaangażujesz innych.
Masz pytania? Skontaktuj się z nami.
Thomas Lyngskjold
August, 2025
